Pojęcie double exposure dla laika w sferze fotografii, kinematografii oraz grafiki może być nieco enigmatyczne. Czym jest i jak charakteryzuje się ta technika? Odpowiedzi na te pytania postaramy się udzielić w dzisiejszym wpisie.
Efekt double exposure można opisać w skrócie jako nałożenie na siebie dwóch obrazów celem stworzenia jednej, spójnej kompozycji. Ten rodzaj fotomanipulacji używany był już w czasach aparatów analogowych. Dziś jest mocno docenioną techniką, która swoje walory przeniosła również na barki sztuki wytwarzanej cyfrowo. Za pewnik przyjąć można, że uzyskanie tego efektu z pomocą programu graficznego jest dziś o wiele prostsze. Dawniej do wykonania zdjęć o podwójnej ekspozycji potrzebny był specjalny aparat oraz czas, którego trzeba było spędzić sporo, by w wyniku eksperymentów uzyskać pożądany efekt.
By uzyskać efekt jak najbardziej przykuwający wzrok należy pamiętać o kilku zasadach. Po pierwsze – zdjęcie główne winno być bardziej wyraźne, drugoplanowe zaś nieodwracające wzroku. Po drugie – nie powinno się mieszać zdjęć kolorowych z czarno-białymi. O wiele lepiej prezentuje się połączenie dwóch grafik w kolorze lub dwóch monochromatycznych. Po trzecie – skala temperatury barwowej powinna być zbilansowana.
Co wyróżnia sztukę double exposure na tle innych technik i nurtów? Obrazy i grafiki wykonane według opisanego sposobu zyskują głębię, są ultranowoczesne, efektowne oraz tworzą szerokie pole do interpretacji. Szczególnie korzystnie prezentują się dzieła, w których zostały wykorzystane tła z motywem roślinnym, geometrycznym, bądź z panoramą miasta.
Opisywaną technikę przenieśliśmy również na nasze nowoczesne obrazy. Kunszt podwójnej ekspozycji możecie podziwiać na takich bestsellerowych grafikach jak „Antologia namiętności”, „Siła jedności” czy „Gawra cierpliwości”.
Czy któraś z nich wisi już w Waszych domowych oazach? Pochwalcie się nimi w komentarzach lub wiadomości prywatnej!
Obrazy użyte w artykule:
Zobacz nas również: